කාට කියන්නද මේ දුක..... ඔබ හැර

  " රාත්‍රිය වී නිහඬව නිසළව ඉන්නම්

    බියද දැනේ දුකද දැනේ

    රුඳුරු වුනේ ඇයි

    හිමිසඳුනේ........."

නිදි නැතිව ගෙවෙන පාලු රාත්‍රිය සිසාරා කොහේදෝ ඈතකින් ඒ ගී හඬ ගලාගෙන  එනව.පපුව හිර කරගෙන ඇස් වලට උණන ලොකු කඳුළු බිඳුවක් එක්ක ඔයා මගේ මතකෙට එනව.හදවතටන කතා කරන මේ වගේ ගීතයක් කණ වැකෙද්දි ..... සේකරයන්ගේ පද පෙළක් නෙත ගැටෙද්දි.....සන්නස්ගලගෙ වස්සාන සිහිනේ ආයේ ආයේ  කියව කියව හිත පාරගනිද්දි මට ඔයාව මතක් වෙන්නව.


                ඔයා දැන් මගෙ නෙවෙයි කියල කොච්චර මේ හිතට මතක් කරල දුන්නත් හිත එක පිළිගන්න කැමති නෑ........අඬන්නෙපා කිව්වට ඇස් දෙක අහන්නේ නෑ.......මට කියන්න මාව අමතක කරල සතුටින් ඉන්න ඔයාට පුලුවන් වුනාද.......? දවසට එක  සැරයක්..... එකෝම එක සැරයක්වත් මාව මතක් වෙන්නෙ නැද්ද....?

 ඔබේ ඇස් දෙක මතක් කර කර
 හිතින් මම දුක් විඳින අන්දම
 කියන් නෑ මං කාටවත් හෙම
 බනින්නේ උන් නුඹට හින්දම

 ඔබේ ඇස් දෙක මතක් කර කර

 හිතින් මං ඔය සුවඳ විඳ විඳ
ලියන තරමක් හිතින් කව් පද
දන්නෙ නෑ වෙන කවුරුවත් හෙම

ඔබේ ඇස් දෙක මතක් කර කර
හුදකලාවම ගෙවන දිගු රැය
නුඹට මං ගැන වගක් නැති වග
දැන දැනත් මම නොදන්නා ලෙස