මී කුණක් මෙන් අප්පිරියාවෙන් වළ දැම්ම අතීතය ගොඩට අරගෙන මම මේ හදන්නෙ ආපහු පලාතම ගද ගස්සන්නද කියල මටම වෙලාවකට හිතෙනව.මේකෙන් රිදෙන්නෙත් මගෙම හිත විතරමද....... නෑ ... කවද හරි කවදාම හරි ඔයා මේක බලන්න ඕනෙ...... කියවන්න ඕනෙ.........මගේ එකම ප්‍රාර්තනය ඒක තමා. මං වගේම ඔයත් විඳවන්න ඕනෙ...... මට දැනෙන මේ දුකම ඔයාටත් දැනෙන්න ඕනෙ...... තරහකට නෙමෙයි මෙහෙම කියන්නෙ..මං විඳපු , තාමත් විඳවන මේ දුක ඔයාටත් යන්තමට හරි දැනෙනවද කියල මට දැනගන්න ඕනෙ.....
වසර හතරක ප්‍රේමය..... වසර හයක කසාඳ ජීවිතය ලේසියෙන්......හරිම ලේසියෙන් අත ඇරල ඔයා යන්න ගියා..... මට මුකුත් අහන්න බැරි වුණා.... අහපු දේවල් වලටවත් ඔයාගෙන් උත්තර ලැබුනේ නෑ. අදටත් සමහර දෙවල් මට ප්‍රශ්නයක්. ඒවට උත්තර හොයන්න දැන් ප්‍රමද වැඩී තමා. ඒත් මාව දාලා ගියේ ඇයි කියලා අහන්න මට අයිතියක් තියෙනව....කවදා හරි මේක දැකලවත් මට ඒවට උත්තර ලැබුනොත් මට ඒ ඇති.
ඇහෙනවද.............
මං මේ ලියන්නෙ ඔයාට.......මේ ලියන්නෙ මගෙ
ජීවිතේ.... පරණ වෙච්ච කඩමාල්ලක් වගේ ඔයා පැත්තකට
විසි කරපු මගෙ ජීවිතේ....මාව දාලා යද්දි මට ඔයාට
කියන්න බැරි වුණ...... ඔයාගෙන් අහගන්න බැරි වු හැමදේම
මම මේකේ ලියනව..... අද හෙට නැතත් කවදම හරි ඔයාට
මේක බලන්න ලැබෙයි එදාටවත් හිතුනොත් ඔයා කලේ
වරදක් කියල මට ඒ ඇති.
