අහස ගුගුරා ....... අකුණු පුපුරා....
මගේ හිත ..... වැන්දඹු වුනා
වසා ........ ගන් දොර මගේ හිමියනි
නුඹට රිසිනම් යන්ට යන්නෙමි.....
මේ කාලෙකට ඉස්සර ගිය අග පිපි මල් ටෙලි නාට්‍යයේ තේමා ගීතය.නන්දා මාලිනියගේ ගැඹුරු සුමඳුර හඬින් ගැයෙන මේ ගීය තමා මම මෙතෙක් අහපු මගේ ජීවිතයට වඩාත්ම සමීප එකම පද පෙළ. මාලනිය මේ ගයන්නේ මගේ හිත.... මගේ ආත්මය.... මගේ ජීවිතයම නොවේද.....?
ආලයක් නැතී...... තාලයක් නැතී
විජිතයේ....කටු ඔටුනු හැර යම්
කාලයක් අපි ආදරෙන් සිටි
සොඳුරු මතකය ..අරන් යන්නෙමි
වසා...........ගන්දොර මගේ හිමියනි
නුඹට රිසිනම් යන්ට යන්නෙමි.....
කාලයක් තිස්සෙ මම විඳින ... විඳවන ජීවිතේ මේ පද වල අපූරුවට ගැබ් වෙලා තියෙනව. තාමත් නින්ද නොයන මහ රෑට මම ඇහැරිලා මේ ගීතය රිපීට් කර කර අහල අඬන තරං දන්නෙ මමයි මගේ ඇසුයි විතරමයි.ඇස් පියාගෙන මේ සිංදුව අහද්දි මට මතක් වෙනව ඒ අතීතය... අමතක කරන්න වෙර දරන ඒත් තාමත් අමතක කරගන්න බැරිවුන ඒ අතීතය.....
මං අපේ අවුරුදු හතරක පුංචි පුතු පැටියව තුරුළු කරගෙන ඔයා එනකන් බලා උන්නු එක රෑක ඔයා වාහනේකින් ඇවිත් ඔයාගේ ඇඳුම් පැළඳුම් සේරම පටව ගත්ත හැටි.... මම බලන් හිටිය එක කඳුළු බිංඳුවක්වත් නොහෙල.... ඒ වෙනකොට මට අඬන්න ඇස් වල කඳුළු ඉතුරුවෙලා තිබුනේ නෑ. වචනයක්වත් කතා නොකරපු ඔයා ඔයාගේ හමදේම අරගෙන යන්න ගියා.. කාත් කවුරුවත්ම නැති පාළු මූසල ගෙදරක මාවයි පැටියවයි තනිකරල ඔයා ඔයා එයා එක්ක මධුසමයට පිටත්වුනා.... තව කොච්චරනම් දේවල් මතක් කරන්න පුළුවන්ද... ඒත් එදා නාඬපු මගේ ඇස් මේ දැනුත් ඉකිගහනව.හැමදේම අරන් ගිය ඔයා ඔයාගෙ මතකය විතරක් අරන් නොගියෙ ඇයි?
බැන්ඳ රන් දම්..... මගේ ගෙළ වට
මුදා විසි කොට... අඬන අහසට
මගේ සිහිනයෙ නුඹ නිදන් කොට
කුරුටු ගී දහසක් ලියන්නෙමි....
වසා...........ගන්දොර මගේ හිමියනි
නුඹට රිසිනම් යන්ට යන්නෙමි.....
http://www.youtube.com/watch?v=J8ckzT5j3xk&feature=related
